به نكته بسيار اساسي و ظريفي اشاره كردين.اين آفت بزرگي كه خانواده هاي مذهبي جوان رو هم داره تهديد مي كنه.بقول شما چاره اين درد فرهنگي بايد يك علاج فرهنگي باشه.اما تعداد اونهايي كه قراره مبارزه كنند براي حل اين معضل روز به روز داره كمتر ميشه و تحقيرها هم بيشتر.من خودم با اين مشكل توي خانواده درگيرم و واقعا تنها...اما گاهي فكر مي كنم عدد و عده مهم نيست مهم اصل نيت ماست كه خدا كنه كارساز بشه.جالب اينجاست كه گرچه اكثر زوجهاي جوان فاميل زندگي تجملاتي رو شروع كردند و در و ديوار خانه شون پر از زرق و برقه اما هركه مهمان سادگي خونه ما ميشه كلي تعريف ميكنه و بقول خودش احساس آرامش ميكنه.