چقدر شهرمان در نیمه شعبان زیبا می شود . همه جا نام و یاد مهدی عج . دلها پرمحبت تر از همیشه . صله رحم ها برقرارتر از قبل و شوق ظهورش شعله ور تر از همه ثانیه های سال .
خوشا به حال زایرین حسین ع در شب نیمه شعبان که افضل اعمال در آن شب زیارت کربلاست . آنجا که صورتت را برروی ضریحش می گذاری و از عمق جان منتقم خونش را فریاد می زنی . آنجا که سر بر سنگ سرخ می گذاری و خدا را به حق پیکر بی سرش قسم می دهی . آنجا که تحت قبت الحسین ضریح علی اکبرش را در آغوش می گیری و هیچ آرزویی جز تعجیل در فرج مولایت نداری . آنجا که از کنار قبر حبیب بن مظاهر رد می شوی و پنجه در ضریح شهدا می اندازی و آرزویی جز ظهور سیصد و سیزده مالک اشتر نداری... در حرم حسین ع همه ی وجودت در حسرت غربت ندای مظلومانه ی هل من ناصر ینصرنی می سوزد و خاکستر می شود و همه ی آرزوهایت فنا می شوند جز ، ظهور مهدی عج ...
آقاجان نمی خواهم ادای منتظران و چشم انتظارانت را در بیاورم که شما خود دوازده قرن منتظر مایی . نمی خواهم آه حسرت برکشم و برای ظهورت اشک بریزم که شما خود دوازده قرن غریبانه اشک ریختی و برای ظهور ما آه کشیدی . نمی خواهم برای تعجیل در آمدنت دعا کنم که شما خود دوازده قرن برای آمدن ما دعا کردی و چشم انتظار ماندی. نمی خواهم برایت نامه بنویسم و بگویم آقا بیا که گلهای باغ انتظار شکوفه داده اند ، همه منتظرت هستند و فقط جای تو خالیست که شاید شما را به یاد نامه های کوفیان بیاندازد و فریاد مسلم بن عقیل که قلب اینها با شماست و هوسهایشان (شمشیرهایشان) برشما . آقا جانم بگذار اقرار کنم که هنوز دنیا لیاقت حکومتت را ندارد . بگذار اعتراف کنم که هنوز اولین شرط ظهورت مهیا نیست . هنوز من مضطر نشده ام...
جانم به قربان قلب دریایی ات یا مهدی .
نوشته شده در یکشنبه 87/5/27ساعت 5:27 عصر  توسط مرفه با درد (حنیف)
نظرات دیگران()